Naukowcy z Curtin są częścią międzynarodowego zespołu badawczego, który badał starożytny superwulkan w Indonezji i odkrył, że takie wulkany pozostają aktywne i niebezpieczne przez tysiące lat po supererupcji, co skłania do ponownego przemyślenia sposobu przewidywania tych potencjalnie katastrofalnych wydarzeń.
Profesor nadzwyczajny Martin Danišík, główny australijski autor z Centrum Johna de Laetera na Uniwersytecie Curtin, powiedział, że superwulkany często wybuchały kilka razy w odstępach dziesiątek tysięcy lat między wielkimi erupcjami, ale nie było wiadomo, co działo się w okresach uśpienia.
„Zdobycie zrozumienia tych długich okresów uśpienia określi, czego szukamy w młodych aktywnych superwulkanach, aby pomóc nam przewidzieć przyszłe erupcje” – powiedział profesor Danišík.
„Super-erupcje są jednymi z najbardziej katastrofalnych wydarzeń w historii Ziemi, niemal natychmiast uwalniając ogromne ilości magmy.
Nauczenie się, jak działają superwulkany, jest ważne dla zrozumienia przyszłego zagrożenia nieuniknioną supererupcją, która zdarza się mniej więcej raz na 17 000 lat.
Docent Danišík powiedział, że zespół zbadał los magmy pozostawionej po supererupcji Toba 75 000 lat temu, wykorzystując minerały skalenia i cyrkonu, które zawierają niezależne zapisy czasu oparte na akumulacji gazów argonu i helu jako kapsuły czasu w skałach wulkanicznych.
„Korzystając z tych danych geochronologicznych, wnioskowania statystycznego i modelowania termicznego, wykazaliśmy, że magma nadal wyciekała w kalderze lub głębokiej depresji utworzonej przez erupcję magmy, przez 5000 do 13 000 lat po supererupcji, a następnie zestalona jak pancerz resztka magmy została wypchnięta w górę jak gigantyczna skorupa żółwia” – powiedział profesor Danišík.
„Odkrycia podważyły istniejącą wiedzę i badanie erupcji, które zwykle polegają na poszukiwaniu płynnej magmy pod wulkanem w celu oceny przyszłego zagrożenia. Musimy teraz wziąć pod uwagę, że erupcje mogą wystąpić, nawet jeśli pod wulkanem nie ma płynnej magmy – koncepcja tego, co jest „wybuchowe” wymaga ponownej oceny.
„Podczas gdy supererupcja może mieć wpływ regionalny i globalny, a powrót do zdrowia może potrwać dekady, a nawet stulecia, nasze wyniki pokazują, że zagrożenie nie skończyło się wraz z supererupcją, a groźba dalszych zagrożeń istnieje przez wiele tysięcy lat później.”
Nauczenie się, kiedy i jak gromadzi się erupcyjna magma oraz w jakim stanie znajduje się ona przed i po takich erupcjach, ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia superwulkanów.
