Jak sugeruje skamielina, długa szyja i zbyt duży łeb w większości uziemiły jednego pradawnego gada.
W 2013 r. podczas policyjnego nalotu na port Santos w Brazylii odkryto około 30 000 przemyconych skamieniałości, w tym najbardziej nietknięty okaz pterozaura o dużej głowie, jaki kiedykolwiek znaleziono. Nowa analiza skamieniałości zapewnia wgląd w styl żerowania latającego gada, możliwości lotu i anatomię, donoszą naukowcy 25 sierpnia.
Zidentyfikowana jako Tupandactylus navigans, skamielina należy do grupy pterozaurów zwanych tapejaridami. Te pterozaury znane są z ogromnych, czubatych czaszek z wczesnego okresu kredowego, który trwał od około 145 milionów do 100 milionów lat temu.
W Chinach znaleziono dobrze zachowane skamieniałości tapejaridów, ale nie są one tak kompletne jak nowo przeanalizowana skamielina, a anatomia pterozaura nie została w pełni opisana. „Po raz pierwszy mamy pełną czaszkę i całe ciało” – mówi Victor Beccari, paleontolog z NOVA School of Science & Technology w Caparica w Portugalii.
Kiedy zespół Beccari otrzymał skamieniałość w 2016 roku, została ona już pocięta na sześć bloków. „Szkoda”, mówi Beccari, „ale wykorzystaliśmy to na naszą korzyść”. Naukowcy dopasowują pokrojone kawałki do skanera CT, a następnie wykorzystali skany do stworzenia trójwymiarowego modelu szkieletu pterozaura, który ujawnił części nadal zakopane w skale.
Wcześniejsze badania sugerowały, że tapejaridy mają krótką, mocną szyję, która wspiera ich dużą głowę podczas lotu. Ale zespół Beccari wykazał, że szyja stanowiła ponad połowę długości kręgosłupa, co mogło utrudnić długotrwały lot. Długie tylne nogi skamieniałości i stosunkowo krótkie ramiona wskazują, że tapejarid mogł wygodnie chodzić.
Te obserwacje sugerują, że T. navigans mógł zachowywać się podobnie do pawi, mówi Beccari. Grzebień tapejarida prawdopodobnie przyciągał partnerów, a pterozaur mógł polecieć na wierzchołki drzew w poszukiwaniu pożywienia lub uciec przed drapieżnikami. „Ale większość czasu spędzał na chodzeniu po ziemi”.
