Naukowcy z Uniwersytetu w Tel Awiwie i Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie zidentyfikowali nowy typ wczesnego człowieka na stanowisku Nesher Ramla, datowany na 140 000 do 120 000 lat temu. Według naukowców, morfologia Nesher Ramla łączy cechy zarówno z neandertalczykami (zwłaszcza zęby i szczęki), jak i archaicznym Homo (w szczególności z czaszką). Jednocześnie ten typ Homo jest bardzo niepodobny do współczesnych ludzi – ma zupełnie inną strukturę czaszki, brak podbródka i bardzo duże zęby. W oparciu o wyniki badań naukowcy są przekonani, że typ Nesher Ramla Homo jest populacją „źródłową”, z której rozwinęła się większość ludzi ze środkowego plejstocenu. Ponadto sugerują, że ta grupa jest tak zwaną „zaginiętą” populacją, która krzyżowała się z Homo sapiens, który przybył do regionu około 200 000 lat temu – o którym wiemy z niedawnych badań nad skamieniałościami znalezionymi w jaskini Misliya.
W dramatycznym odkryciu, opublikowanym w czasopiśmie Science, wzięły udział dwa zespoły badacze: zespół antropologiczny z Uniwersytetu w Tel Awiwie kierowany przez prof. Israela Hershkovitza, dr Hilę May i dr Rachel Sarig z Wydziału Lekarskiego Sacklera oraz Dana Davida z Centrum Badań Ewolucji Człowieka i Biohistorii oraz Instytutu Antropologii Rodziny Shmunis, mieszczącego się w Muzeum Steinhardta na Uniwersytecie w Tel Awiwie; oraz zespół archeologiczny kierowany przez dr Yossi Zaidnera z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie.
Oś czasu: Nesher Ramla Homo był przodkiem zarówno neandertalczyków w Europie, jak i archaicznych populacji Homo w Azji.
Prof. Israel Hershkovitz: „Odkrycie nowego typu Homo” ma ogromne znaczenie naukowe. Pozwala nam to nadać nowy sens wcześniej znalezionym ludzkim skamieniałościom, dodać kolejny element do układanki ewolucji człowieka i zrozumieć migracje ludzi w starym świecie. Mimo że żyli tak dawno temu, w późnym środkowym plejstocenie (474 000-130 000 lat temu), lud Nesher Ramla może opowiedzieć nam fascynującą historię, ujawniając wiele o ewolucji i sposobie życia ich potomków.
Ważna ludzka skamielina została znaleziona przez dr Zaidnera z Uniwersytetu Hebrajskiego podczas wykopalisk ratowniczych na prehistorycznym stanowisku Nesher Ramla, w obszarze górniczym cementowni Nesher (własność Lena Blavatnika) w pobliżu miasta Ramla. Kopiąc około 8 metrów, kopacze znaleźli duże ilości kości zwierzęcych, w tym koni, danieli i tura, a także narzędzia kamienne i kości ludzkie. Międzynarodowy zespół kierowany przez naukowców z Tel Awiwu i Jerozolimy zidentyfikował morfologię kości jako należącą do nowego typu Homo, wcześniej nieznanego nauce. Jest to pierwszy typ Homo zdefiniowany w Izraelu i zgodnie z powszechną praktyką został nazwany od miejsca, w którym został odkryty – typ Nesher Ramla Homo.
Dr Yossi Zaidner: „To niezwykłe odkrycie. Nigdy nie wyobrażaliśmy sobie, że obok Homo sapiens, archaiczny Homo wędrował po obszarze tak późno w historii ludzkości. Znaleziska archeologiczne związane z ludzkimi skamieniałościami pokazują, że „Nesher Ramla Homo” posiadał zaawansowany kamień – technologię produkcji narzędzi i najprawdopodobniej wszedł w interakcję z lokalnymi Homo sapiens.”
Prof. Hershkovitz dodaje, że odkrycie typu Nesher Ramla Homo podważa dominującą hipotezę, że neandertalczycy pochodzili z Europy. „Przed tymi nowymi odkryciami”, mówi, „większość badaczy wierzyła, że neandertalczycy to „europejska historia”, w której małe grupy neandertalczyków zostały zmuszone do migracji na południe, aby uciec przed rozprzestrzeniającymi się lodowcami, a niektórzy przybyli do Ziemi Izraela około 70 000 lat temu. Skamieniałości Nesher Ramla każą nam kwestionować tę teorię, sugerując, że przodkowie europejskich neandertalczyków żyli w Lewantach już 400 000 lat temu, wielokrotnie migrując na zachód do Europy i na wschód do Azji. W rzeczywistości nasze odkrycia sugerują, że słynni neandertalczycy z Europy Zachodniej to tylko pozostałość po znacznie większej populacji, która żyła tutaj, w Lewancie – a nie na odwrót”.
Według dr Hila May, pomimo braku DNA w tych skamielinach, odkrycia Neshera Ramli oferują rozwiązanie wielkiej zagadki w ewolucji Homo: w jaki sposób geny Homo sapiens przeniknęły do populacji neandertalczyków, która prawdopodobnie długo żyła w Europie przed przybyciem Homo sapiens? Genetycy, którzy badali DNA europejskich neandertalczyków, sugerowali wcześniej istnienie podobnej do neandertalczyka populacji, którą nazwali „populacją brakującą” lub „populacją X”, która kojarzyła się z Homo sapiens ponad 200 000 lat temu. W artykule antropologicznym opublikowanym obecnie w Science naukowcy sugerują, że typ Nesher Ramla Homo może reprezentować tę populację, dotychczas nieobecną w zapisie skamielin ludzkich. Co więcej, badacze sugerują, że ludzie z Nesher Ramla nie są jedynymi w swoim rodzaju odkrytymi w tym regionie i że niektóre ludzkie skamieliny znalezione wcześniej w Izraelu, które od lat zbijają z tropu antropologów – jak skamieliny z jaskini Tabun ( 160 000 lat temu), jaskinia Zuttiyeh (250 000) i jaskinia Qesem (400 000) – należą do tej samej nowej grupy ludzi, obecnie nazywanej typem Nesher Ramla Homo.
„Ludzie myślą według paradygmatów” – mówi dr Rachel Sarig. „Dlatego podjęto wysiłki, aby przypisać te skamieliny znanym grupom ludzkim, takim jak Homo sapiens, Homo erectus, Homo heidelbergensis czy neandertalczycy. Ale teraz mówimy: nie. Jest to grupa sama w sobie, o odrębnych cechach i cechach, później małe grupy typu Nesher Ramla Homo migrowały do Europy – gdzie ewoluowały w „klasycznych” neandertalczyków, których znamy, a także do Azji, gdzie stały się populacjami archaicznymi o cechach podobnych do neandertalczyków. Afryka, Europa i Azja, Ziemia Izraela służyła jako tygiel, w którym różne populacje ludzkie mieszały się ze sobą, aby później rozprzestrzenić się po całym Starym Świecie.Odkrycie z Nesher Ramla otwiera nowy i fascynujący rozdział w historii ludzkości ”.
Profesor Gerhard Weber, współpracownik z Uniwersytetu Wiedeńskiego, twierdzi, że historia ewolucji neandertalczyków zostanie opowiedziana inaczej po tym odkryciu: „Europa nie była wyłącznym schronieniem dla neandertalczyków, skąd czasami przenikali do Azji Zachodniej. Uważamy, że było ich wiele więcej wymiany bocznej w Eurazji i że Lewant jest geograficznie kluczowym punktem wyjścia, a przynajmniej przyczółkiem dla tego procesu”.
