Księżyce to robią. Gwiazdy to robią. Robią to nawet całe galaktyki. Teraz dwa zespoły naukowców twierdzą, że robią to również największe znane struktury wszechświata. Kosmiczne włókna wirują. Te ogromne nici rozciągają się w przestrzeni kosmicznej na setki milionów lat świetlnych i kręcą się jak gigantyczne korkociągi.
Kosmiczne włókna to gęste, chude pasma ciemnej materii i galaktyk. Posiadają większość masy wszechświata. Możesz myśleć o włóknach jako o niciach łączących kosmiczną sieć. Gdy włókna skręcają się, wciągają materię do i w kierunku gromad galaktyk na końcu każdego pasma.
Wielki Wybuch to eksplozja materii, która zapoczątkowała nasz wszechświat. W tej chwili materia się nie obracała. Następnie, gdy powstały gwiazdy i galaktyki, zaczęły się obracać. Do tej pory gromady galaktyk były największymi strukturami, o których wiadomo, że się obracają.
Noam Libeskind jest kosmologiem w Instytucie Astrofizyki Leibniza w Poczdamie w Niemczech. „Tradycyjne myślenie na ten temat mówi, że tam kończy się spin” – mówi. Momenty obrotowe to siły, które powodują wirowanie. „Tak naprawdę nie można generować momentów obrotowych w większej skali”, mówi.
Włókna są tak duże, że galaktyki wyglądają jak pyłki. Zagadką jest więc odkrycie, że włókna się kręcą. „Nie mamy pełnej teorii na temat tego, jak każda galaktyka zaczyna się obracać, ani każde włókno zaczyna się obracać” – mówi Mark Neyrinck. Jest kosmologiem na Uniwersytecie Kraju Basków. To jest w Bilbao w Hiszpanii.
Aby dowiedzieć się, że włókna mogą się obracać, Neyrinck i jego koledzy wykorzystali trójwymiarowy komputerowy model wszechświata. Wykorzystali go do przewidzenia prędkości skupisk ciemnej materii poruszających się wokół włókna.
Tymczasem Libeskind i jego koledzy szukali rotacji w rzeczywistym wszechświecie. Zespół mapował ruchy galaktyk. Następnie naukowcy zmierzyli prędkości galaktyk prostopadle do środka włókna.
Chociaż oba zespoły szukały rotacji na różne sposoby, nadal znalazły podobne oznaki prędkości obrotowej. To „zachęcające”, mówi Neyrinck. Sugeruje „że patrzymy na to samo”.
Następnie naukowcy chcą zbadać, co sprawia, że te gigantyczne struktury kosmiczne wirują i jak rozpoczęła się ich ogromna rotacja. „Co to za proces?” – mówi Libeskind. „Czy możemy to rozgryźć?”
