Litoria to duży rodzaj żab drzewnych pochodzący z Australii, Archipelagu Bismarcka, Wysp Salomona, Nowej Gwinei, Małych Wysp Sundajskich i Wysp Molukańskich.
Rodzaj obejmuje ponad 90 gatunków i należy do monotypowej podrodziny Litoriinae z rodziny Pelodryadidae.
Nowo odkryty gatunek, nazwany Litoria mira, jest endemiczny dla Nowej Gwinei i szeroko rozpowszechniony w nizinnych bagnistych lasach deszczowych.
„Kiedy zobaczyliśmy nowy gatunek, zaczęliśmy nazywać go czekoladową żabą i nazwa taka została” – powiedział dr Paul Oliver, badacz z Queensland Museum i Griffith University.
Najbliższym znanym krewnym Litoria mira jest australijska rzekotka drzewna (Litoria caerulea). Te dwa gatunki wyglądają podobnie, z tym że jeden jest zielony, podczas gdy nowy gatunek ma zazwyczaj cudowny czekoladowy kolor.
„To, co jest trochę zaskakujące w tym odkryciu, to fakt, że dobrze znana i pospolita żaba zielona Australii posiada przeoczonego krewnego żyjącego w nizinnych lasach deszczowych Nowej Gwinei” – dodał dr Oliver.
„Z tego powodu nazwaliśmy nową żabę Litoria mira, ponieważ słowo Mira oznacza po łacinie zaskoczony lub dziwny”.
„Ponieważ żaba żyje w bardzo gorących, bagnistych obszarach z dużą ilością krokodyli, wszystkie te rzeczy zniechęcają do eksploracji” – powiedział dr Steve Richards, badacz z South Australian Museum.
Chociaż Nowa Gwinea nie jest miejscem, które większość Australijczyków dobrze zna; wiele grup zwierząt jest wspólnych .Tak więc zrozumienie różnorodności biologicznej na Nowej Gwinei pomaga zrozumieć historię i pochodzenie wyjątkowej australijskiej fauny.
Podczas gdy Australia i Nowa Gwinea były połączone lądem przez większość późnego trzeciorzędu (2,6 miliona lat temu) i mają wiele wspólnych elementów biotycznych, Nowa Gwinea jest obecnie zdominowana przez lasy deszczowe, a północna Australia przez sawannę.
„Rozwiązanie biotycznej wymiany między tymi dwoma regionami ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia, w jaki sposób typy siedlisk w lasach deszczowych i sawannach rozszerzały się i kurczyły z biegiem czasu” – powiedział dr Oliver.
Szacunki dotyczące dywergencji nowego gatunku w badaniu pokazują, że w pliocenie (5,3 do 2,6 mln lat temu) nadal istniała łączność między tymi dwoma gatunkami w nizinnych siedliskach tropikalnych północnej Australii i Nowej Gwinei. Wyniki te podkreślają, że zasięg i łączność nizinnych lasów deszczowych i środowisk sawann w północnej Australii i południowej Nowej Gwinei oraz głębokie zmiany, jakie zaszły w tym regionie od późnego pliocenu.
